Zależność objętości od temperatury pod stałym ciśnieniem podał Gay-Lussac (1802). Stwierdził, że gazy ogrzewane pod stałym ciśnieniem rozszerzają się zgodnie z zależnością:

\( V_{0} \) – objętość danej masy gazu pod stałym ciśnieniem w temperaturze \( 0^oC \). Współczynnik rozszerzalności \( \alpha \) – jest jednakowy dla wszystkich gazów i wynosi 1/273 (dokładniejsze pomiary wykazały \( \alpha \) = 1/273,15) stąd:

Z równania tego wynika, że objętość gazu powinna być równa zeru, gdy temperaturę obniży się do \( -273,15^oC \). Temperaturę tę przyjął Kelvin za bezwzględne zero. Temperaturę bezwzględną w stopniach Kelvina ( \( K \)) oznacza się przez \( T \), przy czym:

Wprowadzając zamiast temperatury w skali Celsjusza temperaturę bezwzględną otrzymujemy równanie izobary:

Równanie to mówi, że

Graficzny wykres izobary dla różnych ciśnień przedstawia Rys. 1.

Moduł został opracowany na podstawie [1], [2], [3] oraz [4].